dinsdag 29 maart 2016

De fietser fietst

Nu Tinne een trui maakte voor haar ventje kon ik ook niet achterblijven! Na 5 (!!) lange jaren wachten vond ik eindelijk bij Think Marie dé geknipte stof voor de Meneer die van fietsen houdt. De gespikkelde sweaterstofjes verkrijgbaar in geel, groen, blauw, grijs, zwart,... had ik al even op het oog en nu was het dus tijd om er iets mee te doen.



Het werd een Chess Sweater van La Maison Victor en de overschot werd een broek voor de mini meneer. Als patroon voor de short gebruikte ik de Ray, ook van LMV.


Patroon: Chess sweater en Ray Shorts, beide van La Maison Victor
Stoffen: Ride a Bike en zwarte gespikkelde sweaterstof van bij Think Marie

Naaisgroetjes van Stella*

maandag 28 maart 2016

Een kei gemakkelijke Candy Jurk?!

De titel is dus om te lachen! Hoe ik het steeds weer presteer om alles moeilijker te maken dan het eigenlijk is, blijft me een raadsel. Maar... ik ben uiteindelijk ontzettend tevreden met het eindresultaat. En dat, dat is het belangrijkste. Niet waar? 

Hier kan je stoppen met lezen als je wil. Wil je echter meer weten over de transformatie van een simpele snelle jurk naar één die me kopzorgen gaf en uiteindelijk niet zo snel in elkaar stak? Maar ook naar één die wel origineler is dan de oorspronkelijke? Lees dan vooral verder! Wie weet breng ik je op ideeën of kan ik je behoeden voor de stommiteiten die ik zelf beging ;-). 

Ik kocht onlangs een stofje. De laatste meter "van de rol". Oh, ik vond het zo mooi. Er ligt hier al een tijd ongeveer hetzelfde exemplaar te wachten op een project. Ook dat riep me ooit dwingend toe... (Zo uitzonderlijk is dat nu ook weer niet ;-)). En toch vind ik de stof beetje complex en wat druk zodat ik er uiteindelijk nog steeds niets mee deed...
Actief ging ik op zoek naar een bestemming voor de nieuwe aanwinst. Toen bedacht ik dat de Candy Jurk uit La Maison Victor wel eens een optie zou kunnen zijn. Die vind ik zo pittig en leuk en toch maakte ik hem nog niet.
Een "nichtjestwinning"-plan drong zich op! Het ongelooflijk schattig, om op te eten én zeer (zoals in zéééééééér) pittig bijna 4-jarige dochtertje van mijn zus is ook een echt Candy-meisje. En de kleurtjes van het stofje zouden zo goed bij haar passen... Dus uit mijn metertje stof wilde ik twee jurken knippen. Dat mocht geen probleem zijn... De Candy bestaat uit meerdere patroondelen die telkens niet zoveel stof vragen.

Hmmmm...

Zei ik al dat de stof een beetje complex is? Ik bedoel: er lopen horizontale en verticale lijnen door... Als je scheef knipt, legt, stikt... zie je dat dus meteen.

De stof spaart je niet... Alle patroondelen moesten dus mooi aansluiten op elkaar. Zomaar schuiven met de patroondelen was uit den boze. En... hou er rekening mee dat het laatste stuk "van de rol", zeker bij stretch stof, wel eens ferm scheef getrokken kan zijn! Onthoud ook dat het strijkijzer dan goed van pas komt om het één en ander te herstellen... 
Een tip voor het knippen van stoffen met lastige patronen: Het kan helpen om ofwel heel veel speldjes te steken aan de twee zijkanten én in het midden van je stof ofwel patroondelen in z'n geheel uit te knippen in plaats van aan de stofvouw te leggen. Zo kan je er op toezien dat de print van de stof op de juiste plaats terecht komt en lijnen niet schots en scheef lopen!

Veel puzzelwerk later bleek het rugpand van de Candy voor Noor niet geheel uit de stof te krijgen! Ik knipte het pand dan maar in twee delen en zette deze in het midden aan elkaar. Geen mens die dat ziet... Zoek de naad maar eens!


Verder gebruikte ik voor de inkijkzak en de mouwtjes een andere kleur om het tekort aan stof op te vangen. Omdat mijn stofje zich niet leent voor een onafgewerkte megasnelle Candy, knipte ik een centimeter naadwaarde extra aan de hals en de zakdelen. Het werkt ook net iets gemakkelijker als je ook aan alle patroondelen waarmee het tunneltje gemaakt wordt, nog een centimeter extra naadwaarde voorziet.

Om de zoom van de mouwen niet te zien, dubbelde ik deze. Ik deed dat rechttoe, rechtaan door het patroondeel recht te maken en te knippen aan de stofvouw. Daarna maakte ik de mouw zoals je een boord zou maken! Er is een andere manier, die me ook interessant lijkt.

De hals werkte ik af met een beleg.

Plots was er een onverwacht kinderloos-uurtje en dacht ik "rap efkes" de jurk "in elkaar te steken". Dat werd een uur vol uitdagingen (eufemisme voor "frustraties", ik blijf immers graag positief ;-)) 
Hoewel ik zo goed nakeek of alle patroondelen wel juist op de stof lagen, knipte ik toch twee keer hetzelfde halve rugpand zeker!!!! En het was al zo nipt!
Ik ging meteen op zoek naar extra stof voor mijn Nichtjes-twinning-Paas-Candies. Tot ik aan mijn portemonnee dacht en besliste dat een beetje denkwerk en creativiteit me geen kwaad zouden doen...

Ik knipte uit één van de verkeerd geknipte stofdelen het juiste pand. Natuurlijk kreeg ik het ene niet helemaal uit het andere dus ging ik voor een rugdetail in een andere kleur.
De juiste helft werd daarna ook aangepast. Niet helemaal zoals ik het gepland had maar een goedkope oplossing die niet misstaat.

Ik durfde niet meer hopen dat de nichtjes in een gelijkaardig jurkje paaseitjes zouden kunnen rapen. Maar...


Over de Candy voor het nichtje niets dan lof. Het ging allemaal gelijk niks...   



Patroon: Candy Jurk uit de felbegeerde eerste editie van La Maison Victor

Naaisgroeten van TinneV.
(Altijd fijn om een reactie te lezen!)

zondag 27 maart 2016

Zelf stofjes bedrukken via Spoonflower: ik loods je er door!

Voor mijn Tiny-Tinny kleedje  passeerde ik via de webwinkel Spoonflower
Op vraag van enkele collega naaisters licht ik toe hoe je zelf je eigen stofje kan (laten) maken via deze website. Het is zo gemakkelijk om een uniek ontwerp te gebruiken voor één van je creaties! En het maakt alles toch nog net dat tikkeltje aparter... 

Ga eerst naar het startscherm.

EIGEN ACCOUNT AANMAKEN

Je kan meteen aan de slag maar je kan ook een eigen account aanmaken via "Log In". Zelf maakte ik eenmalig een account aan en koos ik voor inloggen via Facebook. Zo kan ik snel en zonder wachtwoord via de Facebookknop aan mijn account. Het grote voordeel van een eigen account is dat al je ontwerpen in een soort van bibliotheek/op persoonlijke pagina komen te staan.
Op mijn persoonlijke pagina zet ik steeds een aantal creaties klaar. Een aantal keer per jaar kan je zonder verzendkosten bestellen. Meestal lopen deze acties maar één dag en dus moet je snel zijn! Spoonflower brengt je via mail op de hoogte en zo kan ik meteen bestellen. Een goede voorbereiding is het halve werk ;-).
Je eigen creaties kan je aanbieden voor verkoop aan anderen. Omdat ik niet goed weet wat de consequenties hiervan zijn, waagde ik me er nog niet aan... Als iemand hier meer over kan vertellen, graag...

CREËREN

Bovenaan de startpagina klik je op "create" en selecteer je "custom fabric". Kies een afbeelding die kleiner is dan 40MB. Spoonflower raadt aan een afbeelding van 150 DPI (pixels per inch) aan (meer info) en upload deze via Create – Custom fabric. 
Zelf ging ik overigens nog nooit de DPI waarde van een afbeelding na. Ik zorg gewoon voor een duidelijke, scherpe afbeelding en zo lukte het tot nu toe ook. 

Via "bladeren" selecteer je een bestand. Voor je verder kan gaan, moet je aanvinken dat je akkoord gaat met de "spoonflower terms of service" en "copyrigh". 
Via de gele knop "upload file" kom je op je persoonlijke pagina terecht en kan je je ontwerp bekijken. 

Nu kan je je tekening aanpassen via "edit with picmonkey". Via de tool "change colors" kan je dan bijvoorbeeld de achtergrondkleur van de tekening wijzigen. 
Zelf gebruik ik vooral de eerste tool, voornamelijk om de grootte van de prent aan te passen. Indien hier interesse voor is wil ik deze twee opties nog wel verder verduidelijken!
Bij "repeat" kies je het patroon dat je wenst voor je tekening. Wat je kiest, is afhankelijk van je persoonlijke smaak en de tekening die je koos. 
Tot slot moet je nog een stof kiezen. Ik bestelde zelf enkel nog maar de "kona cotton". Dit is een iets dikkere katoen. Hier en daar hoor ik dat de kleur na een tijdje zou afgaan maar omdat de kinders hier genoeg in de kleerkast hebben hangen is mij dit nog niet opgevallen ;-). 

Bij het bepalen van de hoeveelheid moet je in je achterhoofd houden dat hier met inch gewerkt wordt! Een hulpje: 1 inch = 2,54cm, fat quarter komt overeen met ¼ yard = 46 x55 cm, 1 yard = 91,44 cm met een stofbreedte van ongeveer 106 cm. 

BESTELLEN en BETALEN

Alles goed nagekeken? Helemaal tevreden met je keuzes? Klikken op de "add to cart"-knop dan!  Betalen kan enkel met Visa of Paypal... Een tip! Vanaf een bepaald bedrag, moet je extra import en douanekosten betalen (meer info). Ik let er op dat elke bestelling uit maximaal twee yard bestaat. Vanaf dan is het spannend afwachten. Na een ongeveer 2 à 3 weken komt je pakje toe! Spoonflower informeert je overigens erg goed ivm de stand van je bestelling. Je krijgt en mail wanneer het pakje vertrekt en via een tracking nummer kan je de reis van je stofje op de voet volgen.

Succes!


Naaisgroeten van An J (gastblogster)

Test één, twee .. de Tinny jurk van StraightGrain (2 versies)

Het patroontje van de Tinny jurk viel hier meteen in de smaak en mocht niet ontbreken in mijn persoonlijke collectie! In mijn stoffenkast lag wel een heel bijzonder lapje voor mijn eerste versie! Ik koos voor een zelf ontworpen stofje (via Spoonflower), eentje met één van mijn favoriete prentjes uit de Tiny collectie van Marlier... Voor de geïnteresseerden: in deze blogpost maak ik jullie wegwijs in het zelf bedrukken van een stofje.

Het patroon is voor velen al goed gekend. Je kan uitgebreid variëren dankzij de veleopties. Ik koos voor kapmouwtjes aan het bovenlijfje en een fronsrok. Het geheel werkte ik af met een fluo oranje-roos satijnachtige paspel. 


Aan de achterkant kwam er wel wat precisiewerk aan te pas want ik wilde de prent mooi laten doorlopen.. 



Het resultaat mag er zijn, al zeggen ik en de dochter het zelf natuurlijk ;-) 
Voor de tweede versie viel mijn oog op een speciaal stofje, ontworpen door An van StraightGrain herself! Ik kocht het online bij Mondepot
Deze keer ging ik voor het colourblock lijfje met kapmouwen. Ik accentueerde met een donker oranje paspeltje. De rok kreeg plooien voor en achter. 



Patroon en werkbeschrijving zitten mooi in elkaar en er gaan er zeker nog volgen hier! 
Dochterlief gaat stralen, mama fier en laat het zonnetje nu maar schijnen!


Patroon: Tinny jurk van StraightGrain
Stofjes: Spoonflower en MonDepot

Naaisgroetjes van An J (gastblogster ;-) 

zondag 20 maart 2016

Het zeteltje van moemoe...

... of was het van vava?

Ik kan me moemoe of vava niet meer zo goed herinneren. Ik was respectievelijk 2 en 3 jaar oud toen ze stierven. Het enige wat ik nog van hen heb zijn een paar foto' s en “Mijn zeteltje”. 

Het zeteltje stond in mijn ouderlijk huis in mijn kamer. Ik heb er uren in gezeten om te studeren. Toen ik trouwde, verhuisde het mee naar ons huis... Het stond in de kamer van dochter Ellen, ondertussen al bedekt met een plaid om de tand des tijds te verbergen. Dochter vloog het nest uit, maar “Mijn zeteltje” bleef. Ik kon er geen afstand van doen. 

Bij Vormingplus Limburg volgde ik al twee workshops “Zelf je zitmeubel herstellen”. Ik kreeg er niet genoeg van... Over mijn  volgende project moest ik niet nadenken. Ik zou mijn zeteltje met liefde een make-over geven! Ik zocht op het internet naar een gepast stofje. Dat werd een paar dagen later al geleverd door Mon Depot.
Nu wachten op het aanbod van Vormingplus. En ja..."Zelf je zitmeubel herstellen”... zat weer in het aanbod. Vlug inschrijven dus... “Mijn zeteltje”, het ging een nieuw kleedje krijgen!

Eerst ontdeed ik de zetel van z'n oude pak. Het was bijna aandoenlijk: daar stond het oudje in z'n blootje!

Snel gaf ik het twee zachte onderkleden: één van twee keer 2cm schuim en één van watten.

Zedig bedekt was het klaar voor z'n mooiste tenue... Even passen om de tekening van de stof mooi te laten uitkomen... Dan met behulp van schaar, veeeeel nietjes, wat nageltjes én Mario (onze lesgever) de stof op de juiste plaats bevestigen...

Et voilà: wat later stond het zeteltje te pronken, gelijk as nief ... Het houtwerk liet ik bewust zoals het was.

En ja, je ziet het goed. Mijn zetel kreeg gezelschap. Ik kon in de kringwinkel een voetenbankje op de kop tikken. Fabian, een medecursist, voorzag dit bankje van een bijpassende outfit. 
Dankjewel Fabian en Mario voor de hulp! Zonder jullie had ik het in zo'n korte tijd niet kunnen fiksen. 

Was het nu de zetel van moemoe of was het die van vava? Één ding staat vast: voor mij zal het altijd “Mijn zeteltje” blijven.

Stof: Cloud9 van Mon Depot

Interesse om zelf een meubelstuk te pimpen? Laat gerust een reactie achter. Ik wil wel eens proberen om die workshop ook in Mol te organiseren.


Naaisgroetjes van Oma Bea

zondag 13 maart 2016

Twee sjakettekes... (Deel 2: Naomi)

Mijn vestjesliefde heb ik niet van een vreemde. Ook mijn moeder kan eentje extra steeds appreciëren. Ik kwam zomaar een couponnetje tegen waarvan de kleuren helemaal de hare zijn. Ik vond het stofje een echt sjakettekesstofke en terwijl ik dit nog aan het bedenken was, kwam een nieuwe La Maison Victor uit. Met de Naomi Cardigan. Voilà, ik werd op mijn wenken bediend en moest zelfs niet meer verder zoeken... 

Het werd een spannend proces. Het stofje is wel erg fijn en delicaat. Voor ik het wist rekte het uit en werden de strepen een beetje minder recht. De hals werd meermaals (mooi eufemisme) aangepast, een blauwe halsbies werd schots en scheef aangezet, ripsband (als camouflageattribuut) werd in de winkel gezocht...* Maar niet gevonden. Mooie uitvinding nochtans. Helaas niet aanwezig in de kleur die ik nodig had. Dan maar een gewoon katoenen lint. Dat echter niet rekte waardoor de hals gaapte aan de schoudernaden. Kan je je hier iets bij voorstellen? Neen? Onthoud maar dat het geen zicht was, zo twee "teutekes". Losmaken dus, dat het katoenen lintje. Met het tornmesje in het delicate stofje... Maar zie eens hoe goed het uiteindelijk gelukt is ;-).
 
Niet perfect maar ik ben er toch erg tevreden mee! Bovendien leerde ik weer heel wat bij over het behandelen van fijne stoffen, het belang van laten aansluiten van patronen in stof en het effect van het ontbreken van stretch in linten... 
Nog een interessant naaihulpmiddel dat ik wil adviseren: naadband! Dat kende ik nog niet maar het werkt als een tierelier bij rekbare stofjes. De stof behoudt op die manier vorm en rekt niet uit. 

De sluiting werkte ik anders af dan La Maison voorschrijft. Het sluitingspat en de knopen liet ik voor wat ze waren. In de plaatst daarvan stikte ik een blauwe tricot (dezelfde als die van de hals) bies vast aan de goeie kant van de voorpanden en "origamiede" ze daarna (relatief) netjes naar de binnenkant. Ik voeg fotootjes bij om het één en ander iets te verduidelijken.
Steeds bereid tot extra toelichting...
Ja, Naomi kan me wel bekoren... 
Nu de dochter en de zoon nog voorzien. Voor dochterlief denk ik aan de Cardigan Elisa uit Zelfgemaakte kleertjes 2. Voor Tijs staat een "jongenssjaket" nl. de Ole van Zonen09, op het programma van een nakende workshop door madameZonen09 herself... Eerst de andere 10 projecten die klaar liggen afwerken ;-).

* wat verduidelijking over ripsband (of, wat een zalig ouderwets woord!, grosgrain): ripsband is een, veelal polyester,  "lint" met ribbels om o.a. kledingstukken mooi mee af te werken. Je kan het in het geval van een sjakketteke gebruiken aan de sluiting of aan de nek/kraag. Het geeft net iets meer cashet aan het vestje...
Je vindt het overigens in elastische en niet-elastische variant en in vele kleuren en met allerlei motiefjes. De moeite waard om eens te gebruiken... Vooral online vind je een groot aanbod maar ook bij heel wat bakstenenstoffenwinkeltjes is een kleine selectie grosgrainlint te vinden.


Patroon: Naomi Cardigan uit La Maison Victor

Naaisgroeten TinneV
(Reacties vind ik fijn!)

zaterdag 12 maart 2016

Twee sjakettekes... (Deel 1: Hope)

Vroeger heette een "vestje" bij ons gewoon "sjaketteke". Nu een cardigan... Maakt niet uit. I love it! Gemakkelijk en snel aan en uit te trekken, ideaal in klimatologisch snel wisselende Kempische omstandigheden ;-). Te vinden in allerlei kleuren, soorten en maten... Niet te verwonderen dat ik als beginnend naaister al snel op zoek ging naar toffe patronen om mijn collectie vestjes nog aan te vullen. La Maison Victor kwam met de Hope Cardigan: vleermuismouwen, oversized, trendy... Tijdens een Stoffencircus kwam ik bij Pieke Wieke een Lillestoffje tegen dat ik niet kon weerstaan (haha). Lieve van Pieke Wieke maakte er zelf een Hope Cardigan mee en dat zag ik zelf ook wel zitten. Een beetje copycat...

Maar eigenlijk vond ik die Hope Cardigan een beetje gelijk een patattenzak op mijn lijf. Die vleermuismouwen zijn gewoon te massief. Niet mijn model dus... Op zeer eigen wijze spelde ik de mouwen enigszins af en knipte het geheel toch maar wat smaller. Als ik het patroon nog eens gebruik, pas ik het meteen op papier aan...

Ik blijf grote fan van het stofje maar mis zie er toch wat aan als het verwerkt is tot een kledingstuk. Je hoort het al: ik ben niet overtuigd.
Zelf vind ik het mooier om de bies van de halslijn niet volledig om te vouwen naar de averechtse kant. Ik gebruikte een ongelooflijk goede kwaliteit zwarte punta di roma als contraststof voor de bies, de pols- en zoomboorden. De stevige stof zorgt voor extra vorm en laat de vest mooi recht vallen.

Tijd om verder te zoeken naar een nieuw model. Grote kanshebber: Susanne, de jongste telg van de CompagnieMfamilie. Wordt vervolgd...


Patroon: Hope Cardigan uit La Maison Victor
Stof: Lillestoff van bij Pieke Wieke, punta di roma uit mijn persoonlijke verzameling

Naaisgroeten TinneV
(Ik lees je reacties graag. Sjakettekestips erg welkom!)

zondag 6 maart 2016

Katoenen broodzak (deel 2): een upcycle projectje!

Remember mijn oproep van de eerste blogpost over een herbruikbare broodzak... Ik vroeg me af welke stof ik het best kon gebruiken en waar ik die kon vinden. Je vindt er overigens ook een "patroon" voor een eigenmaakbroodzak. Via facebook kreeg ik verschillende tips: ongebleekt katoen (baalkatoen) (al dan niet bio) of linnen blijken (uiteraard) het meest aangewezen. Zelf vind ik de biovariant optimaal maar voor ik deze ergens gevonden had, schoot mij een doos op het zolder te binnen... Onze eerste gordijnen kwamen uit Ikea en waren zowaar van baalkatoen gemaakt! Niets mag zomaar weggegooid worden ten huize van TinneV(naaisgerief)... Wie weet welke projecten dienen zich ooit nog eens aan? Mijn vriend denkt daar overigens anders over: al de opbergruimte en -dozen die we zouden kunnen uitsparen als ik meer zou weggooien, zouden ons ik-weet-niet-wat-opleveren! Helaas, ik ben genetisch belast dus kan niets doen aan mijn verzamelwoede...

Ik tekende het patroondeel uit de eerste blogpost over en nam deze over op de stof.
En toen werd het stil. Ik lokte rats over een simpel lintje en mijn overlock begaf het! De boven- en ondergrijper tikten tegen elkaar. Ik leerde meteen een belangrijkste les: pruts niet zelf aan je overlock! We probeerden de bovengrijper recht te wringen en krak. Dom... Aangezien ik geen zin had om dit saaie stikwerkje met het gewone naaimachine af te werken, duurde het even voor deze blogpost verscheen. Maar zie hier het resultaat:


Met de Cameo sneed ik enkele zeer neutrale basic woorden uit om de zakken iets op te fleuren.











En kijk, alles past er mooi in. Ook de legofiguren van de dochter... Zij vreeg of ze asjeblieeeef ook zo'n zak te krijgen.

Voortaan doe ik mijn best om mijn broodzakken ook effectief mee te nemen naar de bakker...


Naaisgroeten van TinneV

(Ik lees je reactie/tips/aanvullingen... graag!)

donderdag 3 maart 2016

Over dinostaarten, catpants en een wachtende Meneer...

Ik kocht ooit wat bordeaux joggingstof... Veeeeel joggingstof: 2 meter. Het zou een broek worden voor de Meneer. Na al de projectjes voor de kinderen te zien passeren had Hij toch ook heel graag iets zelfgemaakt. Het rood was niet meteen zijn smaak en tot nader order wacht de Meneer nog altijd op zijn eerste homemade kledingstuk. Ondertussen vond de stof andere bestemmingen.
Zo maakte ik een dino-staart. Samen met een gepimpte jogging van de H&M (van bijna dezelfde kleur) deed deze vorig jaar met carnaval dienst als "gevleugelde dino/draken outfit" voor de zoon. Enkele maanden geleden gebruikte ik hem voor een test-Olé. Dat werd een specialleke omwille van een tiltgeslagen naaimachine: een testOle mét scheve handgemaakte knoopsgaten. De stof bleek toch wat dik voor dit modelletje. In elk geval: een uniek stuk.
Tot slot kon ons meisje nog wel een zacht broekje gebruiken, voor op de Sportkriebels of gewoon gezellig thuis. Ideaal dus om de laatste resten joggingstof weg te werken. Ik had al eens heel vlijtig motiefjes gepind om op stof te stempelen, waaronder ook deze snoesjes. Gewoon is ook maar  gewoon.
Het potje textielverf staat al een jaar in de kast-met-dingen-die-ik-toch-wel-eens-wil-proberen en aan aardappelen hebben we genoeg... Toch besloot ik om te flocken. Ik had nog een half blad zwarte flockfolie en knipte hier met de hand(!) (in tegenstelling tot de enthousiaste cameo eigenaressen op de blog) kattengezichtjes uit. Mijn vingers waren verkrampt toen ik klaar was. Als patroon gebruikte ik een unisex jogging/legging patroon uit een oude Ottobre. Dat kende ik van  een vorig pyjamaproject. En oef, net de huidige maat van onze kleine meid. Dat scheelde weer wat saai tekenwerk!
Het resultaat? De dochter is er in elk geval blij mee. Het bloest een beetje vanboven maar ziet die schattige beentjes eens :-).
Patroon dinostaart: geplukt van een blog
Patroon Ole: Zonen09
Patroon joggingbroek: Ottobre
Stof van AL deze projecten: Stoffenstraat

Naaisgroetjes van Stella

(Reacties lees ik graag!)