donderdag 12 mei 2016

Knuffels aan knuffels... en een give away!

Ik weet niet hoe dat bij jou was, maar voor mij waren mijn knuffels heel belangrijk toen ik nog klein (en ook al wat groter ;-)) was. Mijn eerste knuffel was een "jaren-70-oranje" beertje. Ik ken hem enkel nog van een foto en verhalen.

Ik was er zo aan gehecht dat het in de sterren geschreven stond dat ik hem ooit zou kwijt geraken tijdens één van onze gezamenlijke tochten. Uiteindelijk scheidden onze wegen op een Duitse trein... Als ik het verhaal vertel aan mijn dochter, hoopt ze vurig dat hij een goeie adoptiemoeder vond... 

Gelukkig vond ik zelf wel vervanging voor mijn beertje. Een geboortegeschenk mocht zijn plaats innemen. Later kwam daar een grijze hond bij. Met liefde gemaakt door onze "onthaalmama": een lieve buurvrouw die voor ons zorgde na schooltijd. Deze twee honden bleven in mijn bed tot mijn vriend hen (al een tijd) verving. Niet zonder schuldgevoelens verbande ik hen uiteindelijk uit ons bed... ;-).
Ze zijn er nog steeds. Eentje een +40er ondertussen, de ander een late 30er. In hondenjaren kan dat al tellen. Het is er aan te zien: de ene met uitpuilende ingewanden, afgescheurde lichaamsdelen en verworden tot éénoog, de andere uitgemergeld en met verdwenen neus... Hun oude dag brengen ze bij Noor door, naast haar bed...




Waarschijnlijk zorgt mijn eigen troetelgeschiedenis ervoor dat ik knuffels maken van een andere hogere orde vind dan naaien van kledij... Een knuffeldier kan zoveel gaan betekenen voor het knuffelmoedertje of -vadertje. Het kan pijntjes wegnemen, steun en toeverlaat zijn, de enige die nog in de buurt mag komen... Het klinkt wat sentimenteel maar telkens als ik een knuffel maak, gaan die gedachten door mijn hoofd en werk ik nog meer met hart en ziel dan anders...
Niet toevallig was één van mijn eerste naaisels een knuffeldier.  Het boek "Feest in 't knutselbos" kon me zeer bekoren. Even later kwam "Knutselbos op wereldreis" uit en ook dat boek sloot ik in mijn hart.
Tijs en Noor mochten beiden een nieuw knuffelvriendje kiezen: Uilie en Loesje. Recent volgde Aapie en de patroondelen voor roodkapje liggen uitgeknipt klaar. Ook een olifantje is in de maak.


Mijn kinderen hebben overigens beiden een eigen manier om van hun knuffels te houden ;-).



Op het einde van het tweede kleuterklas gaven we een koppel knuffelindianen met kind kado an de juf. Collegablogster en maatje Stella* maakte de kleertjes, ik de rest. Ze wonen volgens Tijs tussen de "iet-niet-vergeet-bloemetjes".






Ik ben benieuwd naar jouw knuffeldierengeschiedenis. Herken je mijn ervaringen of was je zelf niet verknocht aan een knuffel? Maakte je zelf al knuffels voor iemand? Waar vond je je patroon? Wil je aan de slag en zoek je inspiratie?
Ik heb een exemplaar teveel van Knutselbos op reis. Dat mag de deur uit. De tijd ontbreekt me om te controleren of je op de één of andere manier (Google Friends, Instagram, Facebook, Bloglovin...) volger wordt van onze blog dus dat vraag ik dan maar niet... Hoewel het natuurlijk fijn zou zijn ;-). Wel lees ik graag jouw verhaal als reactie op de dit bericht (als je dit "anoniem" doet, zet dan je naam er bij)! Als dat niet lukt, kan je ook een mail sturen of via onze Facebookpagina je verhaal doen. Ik plaats het hier dan wel bij de reacties, onder jouw naam natuurlijk ;-). De winnaar (omwille van verzendkosten enkel uit België of je moest een creatieve manier vinden om het boek hier op te halen) wordt bepaald op het einde van de maand. Dan heb je nog even tijd om bijvoorbeeld aan de slag te gaan voor juf of meester ;-).


PS: De winnaar is bekend! Kijk snel...

Naaisgroetjes TinneV

69 opmerkingen:

  1. Tinne, herkenbaar. Knuffels van zoon Dennis (een door tante nonneke gemaakt popje en een door mij gebreid wit konijntje) verhuisden mee naar kleindochter Noor. Ik ging ook aan de slag voor de kleinkinderen : voor Sam en Louise fabriceerde ik de vogeltjes van hun geboortekaartje(ontwerp
    Van dochter en schoonzoon. Voor Noor en Sophia maakte ik een pop uit het boek "poppen van tante Hilde) - wel multicultureel : een zwartje en een witje😉

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Leuke indianenfamilie!
    Knuffels zijn heel leuk om te geven, zeker wanneer ze tot favoriete knuffel worden gebombardeerd. Ik had zelf een muisjesknuffel die tot op de draad versleten is.
    Een 3-tal jaar geleden maakte ik (voor mijn eigen klas) een grote kamsalamanderhandpop die met veel enthousiasme door de kids werd onthaald. Groot genoeg om door veel kinderen tegelijk geknuffeld te worden. :-) Er werd ook al een halloweenknuffelheksje genaaid. Die was wel meer decoratief. Het boek heb ik nog niet maar ik zou er wel graag trotse bezitter van worden.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Je zou er inderdaad veel plezier aan hebben ;-). Waar haalde je je kamsalamanderpatroon???

      Verwijderen
  3. Ik maakte al drie tante hilde poppen met hoog knuffelgehalte! Twee voor mijn twee dochters en een voor mijn metekindje. Want ook jongens spelen ontzettend graag met poppen. Ik schafte me net knutselbos 1 aan en nummer 2 lijkt me ook fantastisch. Ik maakte voor mijn jongste ook een knuffelolifantje waarvan ik het patroon vond op pinterest. Zelfgemaakt speelgoed is altijd de max! Iedereen veel succes!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oh, zo tante Hilde poppen zou ik ook echt eens willen maken... Is dat boek goed te volgen?

      Verwijderen
    2. Dat boek is echt heel goed te doen. Poppen maken is ook super leuk want je ziet ze beetje bij beetje "tot leven komen". Schitterend!

      Verwijderen
    3. Moet er me toch echt eens aan wagen... Na al mijn 100den andere projecten natuurlijk ;-)

      Verwijderen
    4. Zeker, ondertussen ga ik via je blog wel genieten van al je andere projecten!

      Verwijderen
  4. Dat is een goed idee, een knuffel voor de juf naaien ... ( er staat hopelijk een eend in het boek?) ik maakte nog enkel maar de tante Hilde poppen. Eentje in Chiro uniform, enkel die knuffel mag mee naar de Chiro. Tijd voor een ander soort van knuffels ... En als ik inspiratie kan vinden in dat boek .'' Graag:

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Tante Hildes maakte ik dus nog niet maar het lonkt... Ik vrees eerlijk gezegd wel voor de eend...

      Verwijderen
    2. Zeker een keertje proberen die tante hildes! En zo'n eend.... Misschien kan ik wel aan de slag met een ander patroon ?

      Verwijderen
    3. Ongetwijfeld ;-). Btw, het TanteHilde boek ligt hier ondertussen én, het (blote) lichaam is geknipt! Ik ben dus al overstag gegaan tussen de soep en de patatten...

      Verwijderen
  5. Inderdaad een goed idee. De leeshoek op school kan nog wel wat leuke vriendjes gebruiken. Of om te gebruiken als kraamkado in de aankomende babyboom. Ik zou me wel amuseren met dat boekje :)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Voila, allemaal goeie redenen dus om voor jezelf te duimen ;-)

      Verwijderen
  6. Wat knap! Ik maakte op vraag van mijn zoontje voor zijn nieuwjaar ook al een draakje uit "Knutselbos op wereldreis"! Absoluut zijn lievelingsknuffel nu. Met veel plezier maak ik voor mijn dochter ook nog een knuffeltje uit "Feest in't knutselbos" ;-).

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Kan je me dat draakje ook eens doorsturen? Leuk dat het zijn lievelingsknuffel werd...

      Verwijderen
    2. Ja natuurlijk! Zie mail :-)

      Verwijderen
  7. Ik heb nog nooit zelf een knuffel genaaid...misschien dat het daar nu eens tijd voor wordt. In dit geval ben ik zelf "de juf", wat zou het super zijn om mijn eigengemaakte knuffels in te kunnen zetten tijdens een thema in mijn klas :-) dan kan ik heel veel kindjes tegelijk laten genieten van het knutselbos!
    Wendy Meuwszen

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik kreeg een enorm grote knuffelhond toen ik klein was. Hij lag altijd bij me in bed, al hield ik 'm nooit vast. En waar die knuffelhond nu is? Bij Giel in bed :)

    Ik zou het boek graag winnen, niet omdat ik zelf knuffels maak, maar mijn zus haakt altijd knuffels en wil nu beginnen naaien, dus ik zou haar het boek cadeau kunnen doen :)

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ik heb dan wel geen knuffelverhaal maar ik heb twee schatten van kleinzonen en die vinden knuffels zo leuk (in tegenstelling tot mijn eigen dochters)dat ik het heel leuk zou vinden om eens knuffels voor hen te maken ipv kleren en verder is dit ook altijd een pracht van kraamgeschenk!
    Karin De Wolf

    BeantwoordenVerwijderen
  10. zo een mooi wat knuffels voor ieder mens betekent he. ik heb zelf ook mijn eigen knuffelverhaal, de knuffelverhaal van mijn dochter ... maar de mooiste manier hoe knuffels bij mij tot leven komen is in mijn therapie praktijk met jonge kinderen en tieners. De knuffelpop mol die in mijn praktijk op haar 'holletje" zit en die kids nemen als ze een moeijk verhaal willen vertellen, als er verdriet komt, ... als ze zelf even weg willen kruipen onder de grond omdat 'de pijn' hen zo diep raakt ... is één van de knuffels die helpend ondersteund, zo is er ook de zotte rosse hond in mijn praktijkruimte die af en toe naar voorschijn komt, zo is er ook het kleine oude 'wezentje Betje' met haar knolletje in haar haar en veeeeeel wijsheid .... nog meer knuffels kunnen maken voor mijn praktijkruimte zou handig zijn ... dus het boekje is welkom hier voor vele kids.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Herkenbaar, ik werk ook met kinderen (of beter, vooral met mensen die met kinderen en ouders werken) en via knuffels krijgen we inderdaad vaak beter toegang tot de (binnenwereld) van kinderen! Je zou er zeker heel wat inspiratie in kunnen vinden...

      Verwijderen
  11. Mooi, Anja Wouters! Ik gun je het boek van harte!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ik gooide al de knuffels uit mijn bed... maar ik vind ze superschattig!!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Na het lezen van het verhaal van Anja Wouters hoef ik mijn verhaal al niet meer te vertellen. Ik gun haar van harte het boek! het helpt zo vele kinderen die de knuffel nodig hebben. Je bent een Kanjer Anja!

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Lieve mensen, ik lees al jullie knuffelverhalen heel graag! Groot en klein ;-) dus... vertel ze zeker nog...

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Mijn zoontje heeft een konijntje waar hij hard aan gehecht is. (Spijtig genoeg) een konijn van lapidou waar er wel 10 000 van rondhuppelen! Dit wil ik vermijden bij de dochter en daarom ging ik achter mijn naaimachine. Voor Frauke maakte ik een kabouter en dat is nu al haar favoriet! Toen ik op de beurs liep, zag Warre de leuke dieren in het boek 'op wereldreis'. Ik heb nu dus een nieuw doel! Het boek bemachtigen, Warre een dier laten kiezen en hem zo overtuigen dat dat nog leuker is dan zijn lapidou (gestuurd door Ann De Strooper).

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Mijn zoontje en dochter hebben eigenlijk niet echt een knuffel waar ze zich aan vast houden. Ikzelf heb heel veel aan mijn knuffel gehad en heb hem nog steeds na bijna 30 jaar .... Hopelijk als ik eens een exemplaar maak , misschien vinden ze dat wel leuk! Duimen maar!

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Wat een verhaal zeg :) Ik ben ook een knuffel-fan. Sinds jaar en dag heb ik een knuffel. Eerst een rupsje, waarvan de kop in plastic was en als je op de buik (heeft een rups een buik? :D) duwde gaf de kop licht #nostalgie!
    En daarna ben ik overgeschakeld op 'Noukies'; ken je deze? Man, zoooooo'n leuke knuffels. Ohja, ik ben 22 jaar ondertussen en nog steevast met een knuffel in bed. Gewoon omdat het kan; dus ja.. Feest in 't Knutselbos is héél erg welkom!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ach, zo'n gloeirups... dat was na mijn tijd ;-). Noukies ken ik uiteraard ook ;-) Dat waren die van mijn kleine nichtjes ;-)

      Verwijderen
  18. Ik ben momenteel aan een pop van tante hilde bezig. Knuffels heb ik voor de rest nog niet gemaakt maar nu ik al 1 kleindochter heb lijkt het mij wel leuk om meer knuffels voor haar te maken dus het boek zou hier meer dan welkom zijn.
    Myriam Pelckmans

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Hier ook een knuffeldame! Ik heb nog steeds mijn geboorteknuffel 'Titti' een klein muisje.
    Leuk detail, normaal gezien nam ik altijd mijn knuffel mee, als ik meeging als begeleidster op kamp (omdat er toch steeds wel een kindje is, die hem kan gebruiken), maar 1 keer was ik hem vergeten en natuurlijk was er een kindje bij met gigantische nachtmerries. Dus ik bel naar mijn vriend (die die avond ging langskomen) en vraag hem om mijn knuffel nog even thuis op te halen en die mee te brengen.
    Hij komt toe op het terrein en in plaats van mijn knuffel, heeft hij zijn geboorteknuffel mee, een konijntje, die wonder boven wonder van dezelfde reeks blijkt te zijn als de mijne (in het préwebshop tijdperk redelijk uitzonderlijk), u hoort het, het was het lot ;)! Zijn knuffel heeft het nachtmerriekindje goed getroost en ondertussen wonen we al 5 jaar samen en troosten onze knuffels samen onze 2 kindjes!
    Omdat ik weet hoeveel verschil een knuffel kan maken in het leven van een kind (hoe groot of klein ook), zou ik heel graag trotse eigenaar worden van dat fijne boek!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat is nu echt ook een mooi verhaal ;-). It was meant to be ;-)

      Verwijderen
  20. Ik heb al de knuffels bewaard van mijn zoon die er nu 33 is! Hier en daar werd natuurlijk al herstelwerk gedaan om te vermijden dat vulling kan gegeten worden!
    In oktober mocht ik mijn eerste kleinkind verwelkomen, een schattig lief prinsesje voor wie mijn naaimachine makkelijk elke dag aan het werk is.
    Mijn zoon zijn allereerste beertje is ook voor mijn kleindochtertje haar slaapknuffel en favoriet
    Ik denk al geruime tijd om zelf knuffels of een pop te maken, maar heb nog steeds geen patroon of voorbeeld. Een boek om knuffels te maken zou heel handig zijn, dus heel graag doe ik mee aan deze give away ��
    Van Hecke Marleen

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Zie vaak kinderen met 'vaak geknuffelde' knuffels in de buggy zitten of bij de sport. Mijn oudste had wel graag een knuffel in bed maar daar bleef hij dan ook. De jongste heeft geen vaste knuffel en slaapt meestal zonder. Toch zou ik heel graag eens een knuffel voor hem willen maken. Hij kan dan zelf de kleur en soort bepalen en misschien dat hij dat wel fijn vind :-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het zou best kunnen dat zo'n zelfgemaakte knuffel toch wel een andere betekenis krijgt dan een gekochte. Ik duim ook voor jou :-)

      Verwijderen
  22. Ik heb het eerste boek al, en maak voor de geboorte van een kindje steevast een knuffel met bijhorend knuffeldekentje, slabbetjes, knuffeldoekjes, ... Ook met mijn kleine zus van negen jaar heb ik onlangs zo'n knuffel gemaakt, in heerlijk zachte fleece. Zo leuk! De patroontjes zijn ook eenvoudig genoeg om met kinderen aan de slag te gaan. Ik zou dan ook heel graag het tweede boek winnen! :D

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Mijn kleinkinderen zijn ook zo zot van knuffels. Zou super zijn. Mooi gemaakt

    BeantwoordenVerwijderen
  24. Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.

    BeantwoordenVerwijderen
  25. Ik denk dat ik mijn knuffelbeesten microbe ook heb doorgegeven aan mijn 2 zoontjes. Mijn 'knuffeldier' is eigenlijk een kussen met een geborduurd figuurtje erop. Het oorspronkelijke kussen is tot op de draad versleten, het was dan ook bijna 30 jaar oud... maar ondertussen liet ik al een nieuw exemplaar maken :) Net als in mijn kindertijd moet ik hen soms zoeken in hun bed tussen die berg knuffeldieren! Maar elk hebben ze toch hun lievelingsknuffel, een beer en ...een beer (=tijger) ;) de oudste loopt echt verloren als zijn beer weeral eens 'verstoppertje' speelt (lees: niet te vinden is). Voor veel geboortepakketjes die ik naai, maak ik meestal ook een knuffel en daarvoor gebruik ik maar al te graag het boek 'feest in 't knutselbos'. Maar het 2de boek heb ik nog niet in mijn bezit. Ik ben er van overtuigd dat er net zoals in het 1ste boek weer enkele parels van knuffeldieren in terug te vinden zijn! Nog net op de valreep maar ik waag toch nog graag een kans om het boek te winnen :)

    BeantwoordenVerwijderen
  26. Hopelijk nog niet te laat...? Ik zelf had veel knuffels maar nooit zo gehecht aan 1 dezelfde (gelukkig vr men mama 🙈) nu mijn dochtertje is ook zot van knuffeltjes ze kuist de mondjes af en geeft ze met haar keukenspulletjes eten 😂 Leuk om zien.
    Zelf heb ik nog geen knuffels gemaakt daarom dat ik nog men kansje waag 😄
    Dan kan ik ook eens proberen voor men dochter lina (21maand) eentje of meerdere te maken en eentje voor de eerste jongen (tussen 6 meisjes) in de familie die in september verwacht word ( neefje) 😄 🙏🍀🍀

    BeantwoordenVerwijderen
  27. Op vraag van Sharon Vertommen: ja, ik was hartstikke verknocht aan mijn knuffel vroeger... Een roze hond, van een of ander gladde stof. Later ontdekte ik pas dat dit ooit de knuffel van mijn moeder geweest is... En ook later vertelde ze me pas dat zij hem stiekem wegnam, omdat ze de gaten niet kon blijven stoppen. Ik weet nu al, dat als er in de toekomst ooit pagadders komen, ik zelf een knuffeltje wil maken en liefst ook een dubbeltje ervan, voor het geval de gaten niet meer te stoppen zijn 😉 want zelfs met gaten, zag ik die oudroze, versleten maar o zo zachte hond verdomd graag! 😊

    BeantwoordenVerwijderen
  28. op vraag van Evelien Geysels: 22:41
    Evelien Geysels
    Evelien
    Mijn knuffeldiergeschiedenis:

    Al vanaf ik baby was had ik maar 1 passie: knuffels! Ik hoor heel vaak verhalen van mijn ouders dat ik nooit naar mensen wilde lachen. Wanneer ze een knuffelbeer te voorschijn namen begon ik spontaan te lachen. Ik had dus al snel een keuze gemaakt. Ikzelf heb niet echt 1 favoriete knuffel gehad ik had er tientallen. Nu nog steeds... Mijn grote broer had wel een favoriete geboorteknuffel die niet van zijn zijde week. Zag je de knuffelhond zag je mijn broer... Tot die bewuste dag op de kermis. Hij ging samen met zijn hondje op de draaimolen. Maar dit vond hij niet fijn dus begon hij te wenen. En hebben mijn ouders hem af de draaimolen gehaald. Maar de knuffelhond bleef achter op de draaimolen. Hij begon harder te wenen en wees heel de tijd naar de draaimolen maar hij kon niet duidelijk maken dat zijn hondje daar nog lag. Tervergeefs, nadat ze hadden gezien dat de knuffel weg was hadden ze nog papieren op de kermis gehangen met een foto maar zonder resultaat. Hierna heeft hij niet echt meer een knuffel gehad. Zelf vind ik het jammer dat ik ook geen geboorteknuffel heb waar je duidelijk aan ziet dat die overal is mee geweest! Zelf heb ik wel iemands geboorteknuffel een nieuw jasje gegeven. Het was een olifant 'fanneke' genaamd. Had een heel pakje aan maar hing op sommige plaatsen nog maar met enkele draadjes aan elkaar. Toen had ik zelf nog nooit achter een naaimachine gezeten maar samen met mijn oma hebben we het klaargekregen hij was net nieuw.. En kan nu weer vele jaren mee.
    Mijn passie voor knuffels is altijd gebleven en dat zal waarschijnlijk ook niet meer weggaan. Dat kan je wel zien aan mijn zetel vol knuffels! Spijtig genoeg moet deze zetel binnen kort plaats maken voor een kast voor mijn vele naaispulletjes. En moet ik dus gaan selecteren welke ik wil houden en welke wegmogen( wrs geen enkele) Het boek zou daarom heel goed van pas komen! Zo kan ik ik op mijn naaikast zelfgemaakte knuffelzetten! Ook zou dit boek heel handig zijn om knuffels uit te naaien voor geboortegeschenken maar ook voor al die mooie goede doelen die vragen om knuffels te naaien. Want het leven is toch zoveel mooier met al die kleurrijke knuffels voor groot en klein! Wat is er mooier dan iemand gelukkig maken met een zelfgemaakte knuffel?

    Groetjes

    BeantwoordenVerwijderen
  29. op vraag van Els: Lampens Mooie bosbeestjes, die wil ik wel allemaal maken !!!

    BeantwoordenVerwijderen
  30. Superleuk! Zouden de meisjes hier wel tof vinden! En mama weet wat doen! :)

    BeantwoordenVerwijderen
  31. op vraag van Liselotte Verfaillie: tof! Ik ben een fiere meter en hou ervan om te zorgen voor kleine verwennerijtjes voor mijn metekindje. En ik heb creatieve kleuterjuffen op school die hetzelfde doen voor onze kleuters.

    BeantwoordenVerwijderen
  32. Leuke actie. Zou hier ook van pas komen. 't Is eens iets anders om alle resten te verwerken...

    BeantwoordenVerwijderen
  33. Ik doe toch ook nog graag mee, net op de valreep! Ik heb ook een favoriete knuffel, sinds ik kind ben, en die is tot in mijn twintiger jaren mijn vaste bedvriend geweest, zelfs nog een hele tijd samen met mijn lief en nu man :-) dat beertje komt zelfs mee naar Amerika :-) eentje zelf maken deed ik nog nooit, wie weet komt het ervan :-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik vraag me trouwens af of ik je blog al volg of niet, ik denk dat ik precies de meeste posts wel lees of zie, maar geen idee eigenlijk, soms kan ik het niet goed bijhouden, haha :-) als ik het niet vergeet, ga ik het straks checken! Nu de terug naar de kookpotten :-)

      Verwijderen
  34. Oh wat een mooie knuffelverhalen! Als kind had ook in een knuffel, 'mijn konijn'. En die werd natuurlijk overal meegesleurd, met als resultaat dat konijn af en toe een wasbeurtje nodig had. Dat viel volgens mijn mama nietvin goede aarde bij me, al wenend stond ik te kijken hoe mijn konijn rondjes draaide in de wasmachine en daarna twee doelden op zijn oren kreeg om te drogen aan de wasdraad. Konijn en ik waren immers onafscheidelijk.
    3 maanden geleden beviel ik van een zoontje. Van mijn mama kreeg hij een knuffelkonijntje. Voor mij had ze ook een cadeautje mee, op zolder had ze mijn tot op de draad versleten konijn gevonden :)
    Het boek zou hier gebruikt worden om de knuffelcollectie van mijn zoontjes uit te breiden, maar ook om knuffels te maken die ik in mijn klasje kan gebruiken. Want knuffels kan je nooit genoeg hebben.,
    Liefs
    Sandy Van Wassenhove

    BeantwoordenVerwijderen
  35. Mijn collega zou er heel blij mee zijn. Ze gaat namelijk knuffels maken voor haar kindje dat op komst is in september.

    BeantwoordenVerwijderen
  36. Mijn kinderen zijn zot van knuffels. Elk hebben ze een lievelingsknuffel, hoewel deze bij mijn zoontje wel eens kan veranderen. Ik kan niet meer bijhouden hoeveel toneelstukjes en poppenkastspelen ik al gezien heb wanneer ze weer eens in een creatieve bui zijn. Ik zou het dan ook super vinden als ik hun collectie nog kan uitbreiden door zelfgemaakte knuffels! En wie weet wordt een van deze nieuwe knuffels dan de lievelingsknuffel van Daan, mijn zoontje. Dat zou helemaal geweldig zijn! Grts, Liezel

    BeantwoordenVerwijderen
  37. Euhm... Mijn Pukje houdt enorm van knuffels, mijn Fiepje ook... De kindjes uit mijn klas ook... Ik zelf eigenlijk ook én ik hou van het gefrutsel en geknutsel... én het is ideaal om mijn restjesbak met stofjes wat kleiner te krijgen... en waarschijnlijk nog vanalles...
    Groetjes
    Nele

    BeantwoordenVerwijderen
  38. Het is zo leuk. Het maken van een knuffel. En al tijdens het maken ontstaat de babd tussen mijn kids en de knuffel :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  39. Het is zo leuk. Het maken van een knuffel. En al tijdens het maken ontstaat de babd tussen mijn kids en de knuffel :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  40. Ik ben eigenlijk wel eens benieuwd om zelf een knuffel te maken. Ikzelf heb er nog altijd eentje dat ik gekregen heb toen ik 5 was... dit is nu 31 jaar geleden! En deze ligt nog steeds bij mij op het bed. Ik kan er maar geen afstand van nemen. Mijn zoontje wordt nu bijna 5 jaar en eigenlijk zou ik op deze manier ook voor hem wel eens een knuffel willen maken en hopen dat deze ook zo lang (of zelfs langer) meegaat :)

    BeantwoordenVerwijderen
  41. Dit boek staat op mijn lijstje. Wat een prachtige knuffels. Ik was vroeger ook zo verknocht aan mijn knuffel. Ettelijke keren werd het hoofd (al dan niet naar de goede kant) er door mijn moeder weer terug aangenaaid. Snoepie, zo heette het beertje met een bloemenbroek, belandde door een boze broer zelfs een keer in de kachel. Gelukkig was deze niet aan en deed een wasbeurt wonderen. Het beertje heb ik nog altijd en koester ik. Mijn zoon heeft twee favoriete knuffels. Beide gebreid door een lieve tante. Praktisch is het niet, want ze in de wasmachine stoppen is altijd een strijd. Het lijkt me prachtig om voor mijn andere kinderen ook zelf een favoriete knuffel te maken (dan wel in tweevoud dat is toch wat praktischer).

    BeantwoordenVerwijderen

Bedankt voor je reactie!