Al van bij het prille Jacob-begin ben ik een trouwe fan van het hele zonen 09-verhaal. De kasten van mijn zonen liggen vol met Billies (zie ook hier), Theo's (hoera voor de tienermaten!), Charlies, Jacobs, Pims en Cisses. Bas kon mijn bengels wat minder bekoren en Wolf verscheen voor ons te laat (jongste zoon draagt momenteel 140). Maar een Lars ontbrak nog in de kast.
Jammer genoeg bleek Juul ook te groot voor de maten van Lars, maar omdat ik deze jas zo mooi vond/vind, wilde ik wel een extra 'efforeke' doen. Ik vergrootte de jas tot maat 146, zo is er nog wat groeimarge.
Het tekenwerk deed ik oktober vorig jaar (euhm). Daarna trok ik naar een stoffenbeurs met als strenge voorwaarde van Juul: de stof moet blauw en geel zijn. Nu vind ik Ikea een heel leuke winkel, maar mijn kind zien rondstruinen als plaatselijk reclamebord, dat vond ik er lichtjes over. Op zoek naar een compromis dus. Het werd een zeer donkerblauwe buitenstof die ik vond bij Pieke Wieke en een okergele Punta di Roma als zachte binnenstof. Om te verhinderen dat zoonlief het blauwe en het gele ter discussie kon stellen, stempelde ik vliegtuigen op de Punta di Roma. Ik ken mijn ventje door en door en wist dat ik daarmee wel zou scoren!
In november stond er een zo(o)ndag van Zonen 09 op het programma en daar zou ik die jas wel eens gauw in elkaar steken. Ik zag Juul er al volop mee stoefen op de vele familiefeestjes eind december en begin januari. Ware het niet dat gezondheidsredenen hier een stokje voor staken. We waren dus genoodzaakt om de workshop uit te stellen ...
Eind april kon de workshop dan wel doorgaan en wat heb ik er van genoten! Een dag met alleen naaien op het programma en niets anders rondom me! Heerlijk! En Sharon die ons voorzag van alle tips en tricks om haar patronen nog beter tot zijn recht te laten komen! Ik vond het fantastisch en heb er enorm veel energie uit gepuurd! Af geraakte de jas niet, maar het grootste gedeelte stak wel in elkaar ...
Helaas zijn mei en juni zowat de drukste maanden in mijn agenda als leerkracht en moest Juul noodgedwonen nog even wachten op zijn vliegtuigenjas, maar juli bood zich aan als redder in nood. Ik kreeg weer wat tijd (een zee eigenlijk) om de jas af te werken en dat deed ik dan ook.
Dat we op een kleine kilometer wonen van een vliegveld, waar dit weekend een heuse Fly-inn werd gehouden, zorgde voor de juiste fotoshootsetting. (De rits van de jas werkt wel degelijk, maar op zo'n mooie zonnige dag als gisteren viel mijn zoon niet te vermurwen: de jas mocht even aan, maar niet dicht!)
En in stilstaande fase:
